Dag 23 wandeldag 18 wandelen

Na het ontbijt om 07:15 vertrokken voor de lange etappe naar de stad Moissac. Moissac is een grote stad met 13.000 inwoners die ligt aan de rivier de Tarn. Na12 kilometer krijgen we het dorpje Durfort-Lacapelette die koffie heeft en het enige dorpje is op onze route. Om 10:00 bereiken we het dorpje en de kilometers vliegen om de oren onder perfect wandelweer.

B[e-38]B

Net uit het koffiedorpje staat een bord met BRAVO(zie foto). We hebben vanaf LePuy 400 km volbracht en we moeten nog 350 km naar St.Jean Pied de Port (spaanse grens) BINGO omdat mijn kaart vol is. Elke dag in de gite of in een kerk of kathedraal krijgen we een stempel in het Credencial. ( pelgrimspaspoort), en die van mij is vol. In 2020 gestart en na 1900 km is het boekje vol, maar het verhaaltje nog niet uit. Ik heb nog een 2de boekje [e-1f604]. Elke keer als we een Tampone (stempel) krijgen, moeten de meeste mensen even Loeren in mijn Credencial. Ik heb er een werkwoord voor gevonden. TampoLoeren. Niet te ver verwarren met tampeloeris

We hebben een kamer geboekt in het voormalige klooster naast de abdijkerk van Saint-Pierre met zijn prachtige en indrukwekkende portaal. Als je voor het portaal staat, zie je links een groepje van twee. Een beetje gehavend door de tijd, maar nog steeds duidelijk zichtbaar. De linkerfiguur stelt een man in duivelsvorm voor met een dikke buik, maar zeer dunne ribben en benige armen en schouders. Er staat er één naast hem Vrouw, eveneens met een dun bovenlichaam, met slangen die aan haar borsten hangen, en tot overmaat van ramp heeft een pad (die niet meer als zodanig herkenbaar is) in haar geslacht gebeten. De kunstenaar, of beter gezegd de fabrikant van de figuren, omdat beeldhouwers zichzelf in de 12e eeuw nog niet als kunstenaars in de moderne zin zagen, wil de ondeugden van gulzigheid en wellust aan de kaak stellen en de gevolgen voor degenen die kerkdiensten bijwonen om deze ondeugd te brengen scherp in beeld.

Het is een prachtige entree van de kerk met ook grote werkelijk imposante deuren.

Onze overnachting in het klooster met prachtige tuin en binnentuin,is relaxed. Voornamelijk vrijwilligers runnen de boel en we voelen ons prima thuis. Avondeten met aan tafel opa, oma en 3 kleinkinderen 16,17 en 18 was gezellig. Opa fiets met de kleinkinderen stuk van camino (zonder trapondersteuning) elke dag rond de 55 km. Oma komt met de volgauto. Heel bijzonder. We krijgen nog tip voor mooi overnachtingsplek van opa . (Kleinzoon vertaald steeds)