13 maart

De boeking van gisteren is niet bevestigd, dus we beginnen – zoals inmiddels traditie lijkt te worden – opnieuw als daklozen. Na een klein ontbijt vertrekken we richtingPontevedra.

Na 16 kmstaan we voor een keuze: rechtdoor naar Santiago of linksaf deVariante Espiritualvolgen. Die laatste is 40 km langer, maar veel afwisselender en – zoals de naam al doet vermoeden – ‘spiritueler’. 40 extra kilometers betekent twee extra dagen op de Camino, of één dag van de Vierdaagse van Nijmegen. Die laatste was voor de tweede groep binnen 30 minuten uitverkocht, maar gelukkig zit ik in de eerste groep en heb ik mijn ticket al binnen.

De Zevenheuvelenweg is niets vergeleken met wat ons morgen te wachten staat: een klim van zeeniveau naar 455 meter, de flank van Monte Redondo. Daar ligt het kloosterSanta Maria da Armenteira, waar we hopelijk een bedje vinden én de pelgrimsmis kunnen bijwonen.

We slaan linksaf en arriveren na 22 km bijMonasterio Poio. Helaas blijkt het klooster pas op 4 april open te gaan. Jozef en Maria moeten dus verder zoeken naar een ander stalletje. We volgen de kustlijn rond deRía de Pontevedraen vinden uiteindelijk onderdak in een hotel in Combarro. Daar blijken ook de andere pelgrims van deVariante Espiritualte zitten.

Ondertussen hebben we de Engelse broer en zus zover gekregen om deze route te kiezen en zich bij ons aan te sluiten voor de boottocht op zondag. Hoewel… Kees is vandaag gevallen en twijfelt of hij verder kan.

Het duurt in Spanje altijd eindeloos voordat restaurants open gaan – pas om 20:00, en dat is geen pelgrimstijd. Gisteren hadden we een keuken en konden we zelf koken, maar vandaag niet eens een waterkoker. Dus halen we wat eten bij de supermarkt, maar het is koud en ongezond.

Vandaag 27 km in de benen. Morgen een korte route naar de paters.